Moja historia z tańcem. / taniec towarzyski / taniec współczesny / salsa !

Kiedyś w wieku 7 lat zapisano mnie na taniec towarzyski. Byłam bardzo energiczną dziewczynką, pewnie dlatego mama uznała, że warto bym gdzieś te energię wyładowywała (a nie w domu :P).

Wspominam ten czas... tak bardziej obojętnie. Chwilami było wesoło, ale do końca nie wiedzieć czemu nie starałam się, jakby mi specjalnie na tym nie zależało.

Jako że byliśmy dziećmi, mogłam tańczyć z koleżanką. Co ciekawsze, ja byłam partnerem w tańcu ;)

Jeździłyśmy na turnieje, zdobywałyśmy medale. Jeśli chodzi o miejsce, to o ile pamiętam było 5,6... 

Tak jak wspominałam - nie zależało mi.

Po około dwóch latach koleżanka zaczęła mi mówić, że chciałaby tańczyć z chłopakiem. Ja bardzo tego nie chciałam, wywoływało to u mnie stres. 

Po trzech latach przyszłyśmy na tańce z jej mamą. Ona porozmawiała z naszym instruktorem ii... 

Rozdzielono nas. Stałam przed wyższym ode mnie chłopakiem, którego widziałam pierwszy raz w życiu.

Pamiętam, że czułam ogromny stres, a w tańcu zażenowanie. On się ze mnie chwilami śmiał, najwyraźniej nie podobało mu się to, że mu podstawiono taką nieudacznicę. Wiedziałam, że robię kłopot, bo nie dość, że nie potrafiłam tańczyć jako partnerka, to jeszcze wydarzyło się coś, czego bardzo się bałam.

To była moja chyba ostatnia wizyta na tańcach. Po tym zdarzeniu oświadczyłam mamie, że nie chcę już tańczyć. Za żadne skarby. 

Jak wiadomo nic się nie dzieje bez przyczyny, ale o tym nie będę pisać.

Mimo tej nieprzyjemnej sytuacji taniec nie dawał mi spokoju. Puszczałam muzykę w pokoju i robiłam swoje. Inaczej, bo się starałam. I tańczyłam dobrze. Zgodnie z rytmem. Po około dwóch latach pojawiła się kolejna szansa pójścia na taniec. Tym razem współczesny.

Poszłam na próbę. Instruktor był zachwycony. Pytał dlaczego zrezygnowałam, a potem zachęcał mnie bym u niego tańczyła. 

I wtedy znowu się wystraszyłam i już nigdy się u niego nie pojawiłam.

Potem znowu już tańczyłam tylko w domu. Zaprzyjaźniłam się z kolegą, który tańczył taniec towarzyski.

Pewnego dnia zaproponował mi, bym została jego partnerką. Poszłam znowu do niego na próbę.

Powiedział, że radzę sobie bardzo dobrze, że moglibyśmy za kilka miesięcy pojechać na turniej.

To było, kiedy miałam jakieś 16 lat. Zajęcia odbywały się kilkanaście kilometrów dalej o późnej godzinie. Odpuściłam, znowu... 

Przez wiele lat męczyłam się z myślą, że powinnam pójść potańczyć, bo potrafię. Ciągle tylko marzyłam i żałowałam, że nie zapisuję się. 

Nie miałam wsparcia ze strony rodziny. 

A wiadomo, że potrzebowałam, bo byłam niepełnoletnia. 

Im byłam starsza tym gorzej się z tym czułam. Wiedziałam, że jeśli chce się profesjonalnie tańczyć to należy zacząć jak najwcześniej. 

Później w końcu doszłam do wniosku, że trudno. Kiedyś się zapiszę i będę tańczyć hobbysticznie. 

A teraz podjęłam szybką decyzję. W końcu mam prawie 22 lata. Jestem silniejsza niż wcześniej.

Chcę sobie udowodnić, że mogę. I pokażę tym wszystkim niedowiarkom, że osiągnę to, czego wcześniej nie mogłam.

Zapisałam się na salsę solo. W moim mieście. Zajęcia już jutro i doczekać się nie mogę :)

Jak z nazwy wynika, kobiety tańczą oddzielnie. I dobrze, będę czuła się swobodniej. Poza tym o to mi chodzi, chcę tańczyć sama. Tak jak to robiłam od zawsze. 

Zajęcia w moim mieście to początek. Bo mam zamiar iść do Egurrola Dance Studio. Oglądałam zdjęcia, filmik i  jestem zafascynowana. Poza tym można jeździć na turnieje...I tego chcę.

Rozsądniej byłoby czekać, aż będę mogła do Egorroli (wyprowadzka), ale mam dość czekania. Poza tym to byłoby kolejne odkładanie czegoś na później.

A tak będę przygotowana i tutaj sobie umilę czas w trudnych chwilach. 

Trzymajcie kciuki za jutro :)

Tutaj link z filmikiem z zajęć Latino Solo, na które mam zamiar w przyszłości się zapisać :)

https://www.facebook.com/egurrolaforladies/videos/641261755974235/?theater